Tijdens de wintermaanden kan het -zelfs in Nederland- wel eens voorkomen dat het buiten wit is. Wit van de sneeuw, zoals afgelopen vrijdag het geval was. Okay, het wat niet heel veel en bleef ook niet lang liggen… maar toch. Op zo’n moment ervaar ik de wereld altijd net even anders. Jij ook?

De sneeuw zorgt voor een soort demping waardoor je dus veel minder prikkels binnenkrijgt. De geluiden van buitenaf komen minder/ anders dan normaal gesproken bij je binnen. Ik vind dit voor een momentje, wat ook best een paar dagen kan zijn, wel een rustgvend. Ik weet natuurlijk ook hoe dit komt en dat dit tijdelijk is. Want wanneer de sneeuw door de zon verdwijnt is alles weer zichtbaar en komen  alle geluiden ook weer in normale vorm binnen.

Paniek een signaal van je lichaam

Maar wat als geluiden van je eigen stem en van je omgeving anders binnenkomen terwijl er geen sneeuw is en je het op zo’n moment dus geen concrete reden kan geven, dan kan dat heel naar zijn. Misschien zorgt het er zelfs wel voor dat je erover gaat piekeren. Dit is wel begrijpelijk, omdat wij nu eenmaal mensen zijn die graag willen kunnen duiden… maar dit piekeren is  niet helpend. Als je eigen stem of geluiden om je heen anders binnenkomen, dan kan dat een signaal zijn van je lijf om aan te geven dat je een te hoog stresslevel hebt, omdat je er onvoldoende aandacht aan hebt gegeven is dit zich gaan opbouwen. Dit kan er dan uitkomen in de vorm van een paniekaanval, waarbij je geluiden van jezelf of je omgeving net even anders waarneemt.

Dit is wat ik regelmatig van mijn coachees hoor als we het hebben over de paniekklachten die zij (hebben) ervaren.  Omgevingsgeluiden die gedempt zijn of dat zij zichzelf horen praten, maar als het ware wat meer van van buitenaf i.p.v. van binnenuit.  Dat is een heel vreemde gewaarwording én zo’n ervaring kan juist (weer) leiden tot meer stress, waardoor je vicieuze cirkel van paniekklachten terecht komt.

Paniekklachten zijn vaak een uitingsvorm van het lichaam om je een halt toe te roepen, omdat je al langere tijd teveel van jezelf hebt gevraagd en de kleinere signalen van je lichaam niet of niet voldoende op waarde hebt geschat. Een paniekaanval is helemaal niet prettig, maar is soms – helaas – wel nodig om je toch even een pas op de plaats te laten maken.