Van kindsbeen staar ik al met enige regelmaat naar de wolken. Met name als de lucht helderblauw is en er toch hier en daar wolken langsdrijven. Heerlijk fantaseren wat ik allemaal in die wolken zie ontstaan én weer zie verdwijnen. Het geeft mij rust en het zet al die andere gedachten even stil…

Mijn coachees vragen regelmatig aan het begin van hun traject:

“Wat kan ik doen?” 

“Wat moet ik doen om beter te worden, Laura?” 

Dan geef ik regelmatig deze tip. Niets doen en naar de wolken gaan staren.  Je hoeft namelijk niet altijd aan te staan én dat kan ook helemaal niet. Het idee om ‘altijd’ aan te staan, heeft namelijk die vervelende keerzijde… dat het een keer op is en je er stress en overspannenheidsklachten van krijgt met mogelijk een burn-out tot gevolg.

Uitstaan of even de fantasie de ruimte geven is ook okay!  Vroeger als kind fantaseerde je regelmatig. Destijds ging dat heel automatisch, helaas zijn velen van ons dat gaandeweg het leven kwijt geraakt… maar nu je dit weer leest hoop ik dat je het jezelf weer toestaat. Het kind in jezelf niet vergeten is namelijk belangrijk!

Even je volwassenkant op ‘PAUZE’ zetten! Die staat al vaak genoeg aan!

Mijn tip: geef jezelf de komende periode eens wat tijd – denk niet gelijk in uren – om weer even dat kind in jezelf ruimte te gunnen. Begin eens met een paar minuutjes lekker naar de wolken te staren en ontdek wat je in die wolken allemaal kan zien.